Brigitte:
“Tijdens mijn burn-out was jij mijn reddende engel, wist niet waar te beginnen, bij de eerste sessie kwam je al tot de kern, daarna steeds meer laagjes afgepeld en meer inzichten gekregen wat mij weer energie gaf om kleine stapjes te nemen naar een meer passievol en lichter leven, privé en zakelijk.”
Ella:
“Mijn hooggevoeligheid heeft mij vaak in de weg gezeten.
Alles zien horen en voelen van de mens om mij heen en dan vooral voelen hoe ik steeds weer mijzelf veroordeelde of eerlijker nog mezelf naar beneden haalde.
Van spelend kind op weg naar volwassenheid met vooral de kritiek die bleef plakken aan mijn innerlijke ziel. De kritiek van degenen om mij heen, de school die mij beoordeelde, de opvoeders die hun normen en waarden oplegden.
Ik groeide op met weinig eigenwaarde, voelde mij een buitenstaander die de buitenwereld bezag maar voelde mij verloren erin.
Met 20 jaar besloot ik de vraag aan mezelf waarom ik op de wereld was met het antwoord ….ik ben op de wereld om de ander te helpen en vergat daarbij mezelf.
Dit loopt als een rode draad door mijn leven. Het helpen van de ander wat ik nog steeds belangrijk vind. De ander was altijd belangrijker dan ikzelf.
Na een leven van opleiding, werken, huwelijk, kinderen krijgen en weer belanden in een leven alleen, kwam ik bij Patricia. Patricia zocht mensen om haar studie creatief psychologe te voltooien met praktijkoefeningen. Was vooral ook benieuwd naar het creatieve hierin en wat voor een effect het zou hebben op de psyche.
Al vrij snel wist Patricia mijn hulpvraag naar boven te halen. Was zelf verwonderd dat ik deze uitsprak terwijl ik er mij zo voor schaamde. Ik wil gezien worden….erbij horen. Verscheidene samenkomsten in de beschermde sfeer van haar atelier, waar ik mij op het gemak voelde, volgden. De vragen van Patricia hielpen mij mezelf te openen. Het meest verassende was het moment om te proberen mijn gevoel uit te drukken op papier, na een lichte aarzeling, zelfs lichte schaamte gaf ik mij hieraan over en koos de kleuren die ik van binnen voelde. Iedere keer weer na een kort gesprek verraste het mij wat het uitdrukking geven op papier met mij deed.
Hier voelde het vooral…met mijzelf aan de slag, niet met woorden -gesprekken- maar door mijn innerlijke pijnen neer te zetten in kleur en vorm.
Het gaf mij ontspanning, bewustwording, maar ook verwondering hierover, verwondering vooral wat het met je doet om je zorgen, frustraties, boosheid je pijnen met kleur op papier te uiten.
Een nieuwe kijk naar mijzelf. Maar ook een nieuwe vorm om met mijn emoties om te kunnen gaan.”